wklejamy.pl website for sale. You are interested in. Please contact. wklejamy@gmail.com

Click to buy coffe
avatar
Untitled

Guest 288 29th Nov, 2022

MARKUP 6.17 KB
                                           
                         Wiersz „Po­wrót” sta­no­wi pró­bę po­wró­ce­nia do tego, co było daw­niej. Pod­mio­tem li­rycz­nym utwo­ru jest osoba dojrzała, któ­ra wie­le już wi­dzia­ła, prze­ży­ła, a tak­że osią­gnę­ła. Wra­ca ona „do prostych rzeczy”, do bez­tro­skich lat swo­je­go dzie­ciń­stwa i mło­do­ści, tak bar­dzo róż­nią­cych się od do­ro­sło­ści. Na nowo od­naj­du­je ra­dość w tym, co ra­do­wa­ło ją kie­dyś – w uno­szą­cych się w po­wie­trzu dro­bin­kach ku­rzu, skry­tym w ką­cie ścia­ny pa­ją­ku, a na­wet w okien­ni­cach trzesz­czą­cych pod­czas ule­wy oraz „szparach ciekawych w podłodze”. Opis ten przy­wo­dzi na myśl wspomnienia o rodzinnym domu i spę­dzo­nych w nim do­brych chwi­lach. Świat po­strze­ga­ny przez oso­bę mó­wią­cą jest bar­dzo pro­sty i in­fan­tyl­ny. Zachwyt wzbudzają w niej najprostsze rzeczy czy zjawiska, któ­re do­ro­sły czło­wiek zu­peł­nie by zi­gno­ro­wał. Uno­szą­cy się pył wy­glą­da, jak­by tań­czył, śle­py pa­jąk to nie nie­chcia­ny szkod­nik, a nie­wa­dzą­cy ni­ko­mu lo­ka­tor. Roz­pacz jest je­dy­nie szlo­chem okien­nic, a nie pa­ra­li­żu­ją­cym cier­pie­niem i na­wet dziu­ra­wa pod­ło­ga nie sta­je się po­wo­dem do za­mar­twia­nia nad jej na­pra­wą, tyl­ko oka­zją do od­kry­cia nie­zba­da­nych jesz­cze ta­jem­nic skry­tych pod jej de­ska­mi.

Pod­miot li­rycz­ny wspo­mi­na o dro­dze, jaką prze­był w swo­im ży­ciu. Okre­śla ją jako za­wi­łą i zwy­cię­ską, a na­wet jako swe­go ro­dza­ju „podbój”. Jest z niej za­do­wo­lo­ny, a mimo to pra­gnie po­wró­cić do tego, co było kie­dyś. Do­cie­ra do ta­kie­go mo­men­tu, w któ­rym wła­dzę nad nim przej­mu­je no­stal­gia oraz tę­sk­no­ta za daw­ny­mi cza­sa­mi. Obecne dorosłe życie kontrastuje z tym, do czego wraca oso­ba mó­wią­ca, czy­li do „tajni mysiej nory, ukrytej w kącie pokoju”, do ta­jem­nic i se­kre­tów, któ­re przed laty zo­sta­wi­ła w tym miej­scu oraz do „strasznej śmierci dzięcioła, do przygód okropnych jeża, do niepojętej ucieczki sowy i nietoperza”. Nie­gdyś naj­więk­szą tra­ge­dią było dla niej od­na­le­zie­nie mar­twe­go ptasz­ka lub ob­ser­wo­wa­nie, jak cier­pi ja­kieś bied­ne zwie­rzę. Dzi­wi­ła się, dla­cze­go sowy i nie­to­pe­rze ucie­ka­ją przed nią za dnia, nie ro­zu­mia­ła jesz­cze tego, jak dzia­ła świat. Jej zmartwienia opierały się na czymś zupełnie innym niż obecnie. Nie mu­sia­ła się jesz­cze trosz­czyć o swój byt czy przy­szłość. Ce­cho­wa­ła ją dzie­cię­ca wraż­li­wość na krzyw­dę i nie­spra­wie­dli­wo­ści oraz pro­ste spoj­rze­nie na świat. Nie mia­ła in­nych roz­te­rek, ży­cie było dla niej wte­dy o wie­le ła­twiej­sze. Te­raz pró­bu­je do tego wró­cić.

Do­ra­sta­nie wią­że się z wie­lo­ma kom­pli­ka­cja­mi. To, co było ła­twe, zo­sta­je za­stą­pio­ne przez pro­ble­my i tru­dy dnia co­dzien­ne­go. Pod­miot li­rycz­ny jest już tym jed­nak zmę­czo­ny. Wraca myślami do przeszłości, by w niej odnaleźć ukojenie na te obecne wysiłki. Pra­gnie, aby ży­cie na nowo sta­ło się prost­sze, cich­sze, bez­piecz­niej­sze i ja­śniej­sze, po­zba­wio­ne tego pędu. Na­wet je­śli uda­ło mu się w nim osią­gnąć suk­ces, wią­zał się on z cięż­ką pra­cą czy wy­rze­cze­nia­mi. Oso­ba mó­wią­ca po­rów­nu­je sie­bie do znu­żo­ne­go smo­ka, któ­ry wra­ca „do starej, starej baśni”. Mimo iż ten legendarny gad jest symbolem potęgi, na­wet on po­trze­bu­je uko­je­nia, któ­re od­naj­du­je w swo­jej prze­szło­ści. Wbrew po­zo­rom no­stal­gia nie jest więc czymś ne­ga­tyw­nym. Wspo­mnie­nia po­zwa­la­ją po­wró­cić do daw­nych cza­sów, skon­fron­to­wać swo­je obec­ne war­to­ści z prze­szły­mi, a tym sa­mym do­ce­nić to, co się po­sia­da­ło i ma obec­nie. Dla­te­go wła­śnie pod­miot li­rycz­ny pró­bu­je wró­cić do cza­sów swo­je­go dzie­ciń­stwa, do rze­czy­wi­sto­ści, któ­ra wte­dy pa­no­wa­ła. Od­twa­rza to wszyst­ko, co daw­niej było mu bli­skie. Chce na nowo zaznać tych emocji i ciepła, a przede wszyst­kim at­mos­fe­ry bez­tro­ski. Każ­da taka chwi­la jest dla nie­go czymś waż­nym i wy­jąt­ko­wym, dla­te­go sta­ra się przy­wo­łać ich jak naj­wię­cej.
                      
                                       
To share this paste please copy this url and send to your friends
RAW Paste Data
Recent Pastes
Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.
Wykorzystywanie plików Cookie
Jak wyłączyć cookies?
ROZUMIEM